ธรรมดา โฮมสเตย์

.
ธรรมดา

ตอนที่เริ่มสร้างที่พักเมื่อ 5 ปีที่แล้ว สิ่งที่คิดมากพอๆกับรูปแบบของบ้าน ก็คือชื่อที่พักนี่แหละครับ
จะใช้ชื่ออะไรดีน๊าา...ภาษาไทยหรืออังกฤษดี...
ตอนนั้นเขียนลงในกระดาษถึงชื่อที่จะใช้ คิดว่าไม่ต่ำกว่า 50 ชื่อเลยละครับ ชื่อที่เราชอบ...ด้วยความเป็นคนคิดอะไรไม่ค่อยจะเหมือนเพื่อน เลยอยากให้ชื่อที่พักมีความหมายที่ดีๆแฝงอยู่ในคำๆนั้น ใช้เวลาคิดอยู่นานครับกว่าจะมาลงเอย กับชื่อนี้...

ธรรมดา...แล้วเพราะอะไรละ จึงเลือกชื่อนี้??
ที่ผมเลือกชื่อนี้ ก็เพราะความหมายของคำครับ
เพราะคำว่า ธรรมดา...มันมีความหมายที่ดีและตรงกับความรู้สึกที่จะสร้างที่พักขึ้นมา
ทั้งการความเรียบง่ายในการใช้ชีวิต รวมไปถึงรากศัพท์สามารถบอกถึงความเป็นธรรมชาติ และการมีธรรมะ ในการดำรงชีวิต
ธรรมดา จึงเป็นที่พัก ที่ผมตั้งใจอยากให้เรียบง่าย อบอุ่นและมีความเป็นธรรมชาติอย่างที่ควรจะเป็นทั้งคนที่มาทำงานร่วมกันและทุกๆอย่างที่อยู่รอบตัวเรา ส่วนธรรมะเราพยายามเป็นที่พักที่มันมีความหมายมากกว่าแค่ที่พัก อยากเป็นสถานที่แบ่งปันทุกๆอย่างที่ดีๆ ที่ผมมีให้กับคนในชุมชนและคนรอบข้าง รวมไปถึงกับนักเดินทางทุกๆคน

ซึ่ง ธรรมดา ในวันนี้ได้เติบโตและแม้จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกสบายมากขึ้น แต่เราก็ยังคงเป็นที่พักธรรมดาๆที่อยากให้วันที่นักเดินทางได้เข้ามามีความทรงจำที่พิเศษๆกลับไปครับ

.
สวัสดีปีใหม่ พ.ศ.๒๕๖๗

ขอให้เป็นปีที่ดีครับทุกๆคน มีการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ
มีสุขภาพที่แข็งแรง และมีความสุขกับสิ่งที่มี
ใช้ชีวิตไม่ประมาท มีสติ รอบคอบก่อนจะทำอะไร
เวลาเดินทางไปไหนมาไหนก็ขอให้ปลอดภัยครับ
เจอเรื่องราวที่ดีๆ คนที่ดีๆเข้ามาในชีวิต
หากเจอเรื่องไม่ดี ก็ขอให้ผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว

ใช้ชีวิตธรรมดา มีความสุขแบบธรรมดา
อยู่อะไรกับที่เราสามารถเป็นตัวเองและธรรมดาได้มากที่สุด วันนั้นชีวิตเราจะมีความสุขและเรียบง่ายมากๆเลยครับ

.
วันที่ 31 ธันวาคม 2566
รีวิวเหตุการณ์และบทเรียนตลอดปี
ซึ่งที่เจอมาตลอดทั้งปีนี้..สภาพก็ทุลักทุเล..
เหมือนภาพที่ลงเลยครับ😅😅

ปีนี้ถือว่าเป็นปีที่ยากครับ ยากกว่าช่วงโควิดอีกนะครับ เพราะว่าการท่องเที่ยวค่อนข้างซบเซากว่าทุกๆปี นักเดินทางอาจจะน้อยกว่าช่วงที่มีโควิดด้วยซ้ำไป อาจจะเพราะที่พักเปิดใหม่มากขึ้น นักเดินทางเลือกเดินทางไปต่างประเทศมากขึ้นจากการเปิดประเทศทำให้แผนงานเรื่องการเก็บเงินผิดแผน ผิดเป้าหมายไปหมดเลยครับ ส่วนหนึ่งก็เกิดจากการที่ผมนำเงินซึ่งเป็นเงินส่วนใหญ่ของเงินเก็บตัวเอง 🥹🥹 ไปสนับสนุนบางเรื่องให้สำเร็จเลยทำให้เงินหมุนเวียนเกือบไม่พอ รวมไปถึงงบประมาณในการปรับปรุงห้องน้ำและระบบไฟใหม่ทั้งหมดก็บานปลายไปกว่าที่ตั้งใจไว้
ปีที่ยังมีความวุ่นวายในบางสิ่งที่เราควบคุมไม่ได้ ทั้งความคิดและผู้คน ที่แทบจะมาตลอดทั้งปี ซึ่งเราก็ทำอะไรไม่ค่อยจะได้ด้วยครับ ที่ทำได้ก็คงมีเพียงทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีต่อไป แล้วค่อยแก้ไขไปทีละเรื่องจนกว่าจะพบทางออกจริงๆ

ส่วนเรื่องดีๆที่เกิดขึ้น ก็มีเช่นกันครับ ทั้งการผลักดันให้ชาวบ้านในพื้นที่ มีบ้านพักของตัวเองในรูปแบบที่เป็นวิถีของชุมชนให้มากที่สุด ซึ่งเป็นความตั้งใจตั้งแต่ 4 ปีที่แล้ว ปีนี้ทำสำเร็จแล้วครับ ซึ่งทำให้ชาวบ้านในพื้นที่มีรายได้เพื่อดูแลตัวเองและครอบครัวได้ดีขึ้นและจะดีขึ้นไปเรื่อยๆครับ

ปีนี้เป็นปีที่ผมเองได้ผลักดันเรื่องวิสาหกิจชุมชน ให้เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น เพื่อให้ชาวบ้านอีกหลายๆคนที่ไม่ได้มีบ้านพัก สามารถมีรายได้จากการทำการเกษตรและแปรรูปสินค้าเกษตร เพื่อจำหน่ายต่อไปในอนาคต ซึ่งเรื่องนี้ยังอยู่ในขั้นตอนเริ่มต้นก้าวแรกครับ คงต้องใช้เวลาอีกสักปีผลักดันให้เติบโตขึ้นไปกว่านี้

เรื่องหนี้สินที่เกิดจากความฝันตรงนี้ ก้อนใหญ่ก้อนแรกของตัวเอง ก็ชำระหมดแล้วครับ รู้สึกตัวเบาขึ้นเยอะเลยครับ และสุดท้ายคือ ผมและทีมงานรวมไปถึงชาวบ้านที่นี้ เรายังรักและหวังดีต่อกัน คอยสนับสนุนให้ทั้งธรรมดาและชุมชนของเราค่อยๆเติบโตไปอย่างเข้มแข็ง และจะมีทิศทางที่ดีต่อไปในอนาคต อาจจะยากหน่อยแต่ก็สู้ครับ🫡 เพราะธรรมดา เราอยากเป็นอะไรที่มากกว่าแค่การเป็นที่พักครับ🤍

ขอบคุณนักเดินทางทุกๆคนครับ ผมบอกเสมอเพราะทุกคนที่ยังให้โอกาสเรา ได้ต้อนรับ ได้ดูแลในวันหยุดพักผ่อนของทุกๆคน ธรรมดา โฮมสเตย์ จึงมีวันนี้ได้ ขอบคุณมากจริงๆ🙏🙏🙏
หากตลอดปีที่ผ่านมา เราดูแลอะไรที่บกพร่องหรือมีข้อผิดพลาดเกิดขึ้น ผมและทีมงานขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ซึ่งเราจะไม่หยุดพัฒนาและปรับปรุงทุกๆอย่างให้ดีขึ้นครับ เพื่อให้นักเดินทางทุกๆคนได้มีความทรงจำดีๆเก็บใส่กระเป๋าเดินทางกลับบ้าน กับเรื่องราวที่นี้...ที่

......ธรรมดา โฮมสเตย์......

.
เคยมีคำถาม หากย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรได้
เราจะอยากกลับไปแก้ไข...อะไรมันหรือเปล่า

เชื่อเลยว่าคงมีเรื่องราวมากมาย ที่เราเคยผิดพลาด
หรือเคยถูกกระทำ และอยากย้อนกลับไปแก้ไข
ให้เรื่องราวมันดีขึ้นและถูกต้องมากขึ้น

แล้วผมละ...ก็คงมีเรื่องมากมายที่เคยผิดพลาดและอยากแก้ไขเช่นกัน แต่...จะกลับไปแก้ไขทุกเรื่องหรือเปล่า?

ผมตอบได้เลยว่า...ไม่ครับ...เพราะบางเรื่องที่ผมเคยทำผิดพลาดหรือเคยถูกกระทำ มันทำให้ผมโตขึ้น แกร่งขึ้นและเข้าใจตัวเองและโลกใบนี้มากขึ้น

หากแต่เป็นเรื่องที่ไปสร้างบาดแผลให้คนนี้นี่สิ ยังคงเป็นเรื่องที่อยากกลับไปแก้ไขให้มันดีขึ้นทุกๆครั้ง

แต่บางเรื่องเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว มีบาดแผลและได้มีรอยแผลเป็นให้กับตัวเองไว้ได้เตือนใจ

ว่าอย่ากลับไปผิดซ้ำ หรือ แผลเป็นนั้น
มันทำให้เราได้ก้าวไปอย่างเข้าใจโลกใบนี้ได้ดีขึ้น

ขอบคุณที่เดินทางมาเรียนรู้ และได้รู้จักกันนะครับ
ภาพสวยมากๆ ไว้มีโอกาสไปเที่ยวเชียงราย จะขอคำแนะนำด้วยนะ🥰🥰

.
เคยฟังบทความจากรายการหนึ่ง
กล่าวว่าผู้คนไม่ค่อยเห็นการก้าวเดินระหว่างก้าวที่ 1 ถึง 9 ของเราเท่าไร แต่กลับมองเห็นเฉพาะตอนเราเดินถึงก้าวที่ 10 อยู่เสมอ...
เปรียบเสมือนว่าผู้คนไม่ค่อยเห็นตอนเรายากลำบากกว่าที่จะประสบความสำเร็จ หรือกว่าที่จะเดินผ่านไปได้ในแต่ละก้าว แต่มักที่จะมองเห็นหรือให้ความสำคัญกับตอนที่เราประสบความสำเร็จมากกว่า และบางครั้งอาจจะคิดไปเองว่าไม่เห็นจะยากเลย หรือคิดว่าความสำเร็จนั้นได้มาอย่างง่ายดาย....
ก็จริงครับที่เค้าจะคิดแบบนั้น เพราะเค้าไม่ได้เดินทางไปพร้อมๆกับเรา ไม่ได้ผ่านเรื่องราว รับรู้กับสิ่งที่เราจะเผชิญในแต่ละวัน ดังนั้นสิ่งที่เค้าคิดจึงไม่ใช่เรื่องแปลก
ซึ่งหน้าที่ของเราไม่ใช่การไปเปลี่ยนแปลงความคิด หรืออธิบายให้เข้าใจในทุกๆเรื่องราว

.......หน้าที่ของเราคือการสร้างผลงานที่ดี........
.....ส่วนผลงานจะดังไหม ก็ให้ผู้คนเป็นคนตัดสิน.....

.
.....คนสำคัญ.....
ช่วงวันหยุดที่ผ่านมา ผมต้องขึ้นไปทำงานแถวหัวหิน เลยสบโอกาสพาคุณแม่ขับรถล่องขึ้นมาเที่ยวและทำงานไปด้วยกัน
ซึ่งเราแวะพักที่ปราณบุรี หัวหินและระนอง สำหรับทริปนี้อุ่นๆเมื่อยก้น เมื่อยขากันไปตามๆกัน
..แต่ความสุขที่เราได้ใช้ชีวิตร่วมกัน มันมีความหมายมากกว่านั้น...
ลูกหลายๆคนมักที่จะละเลยความรู้สึกโดยดูแลแค่ความสุขทางกายมากกว่าหัวใจของคนในครอบครัว คิดว่าการซื้อของดีๆ อาหารอร่อยๆ ก็เพียงพอกับความใส่ใจที่เราควรมีให้กัน แต่เชื่อเถอะ เค้าไม่เคยต้องการอะไรมากกว่านั้นเลยครับ เค้าไม่เคยอยากกินอะไรดีๆ หรืออยากได้พักที่พักราคาแพงๆ เค้าแค่อยากมีช่วงเวลาที่ได้อยู่ได้ใช้ร่วมกันกับเราเท่านั้นเอง

ปล.ซึ่งบางอย่างก็ต้องเดา คอยแอบถามว่าชอบอะไร เพราะยากมากที่จะบอกความต้องการของตัวเอง
วันนี้ขออวดคุณแม่กับแฟชั่นผ้าถุงนะครับ😊

.
บางคนเติบโตและใช้ชีวิตการเป็นผู้ใหญ่ในสังคมรูปแบบไหนมานะ
ถึงได้เลือกที่จะกล่าวโทษคนอื่นก่อน โดยไม่ดูหรือพิจารณาความผิดพลาดที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
การพูดคุยด้วยมิตรไมตรี และไม่ใช้อารมณ์ มันน่าจะเป็นทางออกที่ดีในการพูดคุย มากกว่าการที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลือกที่จะตำหนิ ดุดันและพยายามที่จะเป็นคนที่ไม่ผิดเพียงอย่างเดียว..เพราะบางทีการแค่เอ่ยคำขอโทษ แล้วมานั่งพูดคุยกัน...ในบางปัญหาก็สามารถคลี่คลาย โดยไม่สร้างความรู้สึกแย่ๆให้กับใครคนใดคนหนึ่ง
แด่วันแย่ๆ ของเมื่อวานครับ ที่กลายเป็นเรื่องของเมื่อวานไปเรียบร้อย ไว้มา recap เล่าสรุปอีกทีว่าเราเจอกับสถานการณ์อะไร ไว้เป็นบทเรียนสำหรับการทำที่พักอีกครั้ง

.
ในวันที่หนี้ก้อนแรกจากการกู้มาเพื่อเริ่มต้นที่นี้
ได้ชำระหมดลง

คงเหลือแต่เพียงค่าใช้จ่ายอีกอึดใจไม่เกินปีหน้าน่าจะเคลียร์ได้หมด
อยากจะบอกเล่าถึงการเดินทางของผม ไว้เป็นข้อคิด บทเรียนสำหรับใครหลายๆคนที่กำลังเริ่มต้น
🏡❤️🌨🤍🏕
ผมเองมีความฝันที่อยากทำที่พักนานมาก จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ตอนผมไปสัมภาษณ์งานที่บริษัทแห่งหนึ่ง หัวหน้าของผมในตอนนั้น ถามว่ามีความฝันอะไรที่อยากทำ ผมตอบได้อย่างรวดเร็วว่าผมอยากทำที่พักโฮมสเตย์ครับ แม้แต่ตอนเราไป outing กับบริษัทที่วังน้ำเขียว ผมยังชี้ภูเขาต่างๆที่อยู่ข้างหน้าด้วยนิ้วทั้ง 5 นิ้ว บอกว่าจองๆๆๆครับ จะสร้างที่พัก...ทุกคนในตอนนั้นก็คงขำๆไปกับความฝันบ้าบอของคนๆหนึ่ง เพราะว่าความจริงในตอนนั้นเรารู้เลยว่า ไม่มีทางเป็นไปได้เลย
จนกระทั่งเวลาผ่านล่วงเลยมานาน ผมก็ยังคงเป็นนักเดินทางท่องเที่ยว จนมีโอกาสได้มาพบกับสถานที่ธรรมดาๆที่นี่...จนความฝันที่ใฝ่ฝันมันก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาอีกครั้ง....เอาไงดีละ...จะไหวไหมนั่น ซึ่งคิดมากอยู่หลายคืน เพราะข้อจำกัดทั้งงบประมาณ การเดินทางจากหาดใหญ่สู่เชียงใหม่ การที่ผมยังทำงานประจำ ทำให้เวลาที่มีมันมีข้อจำกัดและให้ต้องคิดกังวลมากมาย
จนกระทั้งผมตัดสินใจจะลุยกับความฝันของตัวเองสักครั้งโดยที่ผมต้องทำงานประจำควบคู่ไปกับการเริ่มต้นความฝันที่นี่
.....การเริ่มต้นของผม.....
1.เริ่มจากการผ่อนที่ดินมูลค่าเมื่อ 7 ปีที่แล้วในราคา 1 ล้านบาท เพราะผมเองไม่มีเงินสดมากขนาดนั้น จึงต่อรองเพื่อขอผ่อนกับเจ้าของที่ดิน ซึ่งใช้เวลาประมาณ 1 ปีจึงผ่อนจนหมด
2.เมื่อผมผ่อนที่ดินหมดแล้วจะเริ่มก่อสร้าง แต่ผมก็ไม่มีเงินเก็บ เนื่องจากใช้ไปกับการซื้อที่ดินไปหมด ผมจึงตัดสินใจ เอารถเข้าไฟแนนซ์ แล้วได้เงินมาก้อนหนึ่ง บวกกับเงินกู้จากสินเชื่ออื่นๆรวมๆแล้ว เงินลงทุนก้อนที่ 2 มีประมาณ 1.5 ล้าน สำหรับการก่อสร้างก็ได้มา
3.ตลอดการเริ่มต้น เงินที่ได้มาจากการกู้ก็ไม่ค่อยเพียงพอผมต้องใช้รายได้จากการทำงานประจำมาหล่อเลี้ยงให้ความฝันมันสำเร็จ ช่วง 1-2 ปีแรกเป็นปีที่เครียดมากๆเพราะหนี้สินที่ผมเริ่มต้นมันค่อนข้างมาก แทบจะเดือนชนเดือนได้เลย
4.ความจริงถ้าไม่เจอสถานการณ์โควิด,หรือภัยพิภัยต่างๆผมก็อาจจะจ่ายหนี้ที่เกิดขึ้นได้หมด แต่การบริหารเงินของผมที่อาจจะไม่ค่อยดี ผมกลับนำเงินที่ได้ไปต่อยอดสร้างอาคารห้องครัวกับลานซักผ้า เพราะตลอดเวลาปีกว่าเราต้องพึ่งพาจากชาวบ้านจนเกิดความไม่สะดวก และอีกทั้งผมใช้เงินไปกับการประคองให้คนงานของตัวเองมีงานทำให้มากที่สุด ทั้งที่เราจะไม่มีลูกค้าก็ตาม

จนกระทั้งวันนี้ก็มาถึง...โล่งใจไปเยอะเลยครับ
ผมเรียนรู้ ถูกบ้าง ผิดก็บ่อยจากที่นี่
แต่มันก็ทำให้ผมได้เติบโต เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี
และกลายเป็นผู้ให้ที่ดีในอีกหลายๆเรื่องราว
ผมเจอมาเยอะมากครับ ทั้งคำว่านายทุนบ้างละ พ่อเลี้ยง คนรวยอะไรต่างๆนาๆ ซึ่งช่วงนั่นอยากจะบอกว่านายทุนคนนี้ นอนไม่ค่อยหลับเลยครับกับการหาเงินในแต่ละเดือน😅😅
อ่านแล้วไม่รู้จะได้อะไรหรือเปล่านะ แต่อยากบอกเล่าให้ฟัง..ความจริงมันมีเรื่องราวมากมายที่ให้บรรยายคงไม่หมด แต่หากใครมาที่ธรรมดาแล้วมีโอกาสได้พบเจอกัน แล้วอยากฟังยินดีมากๆนะ ที่จะเล่าให้ฟัง😊

.....ธรรมดา จุดเริ่มของผม......
กับบ้านหลังแรกที่เริ่มสร้างในตอนนั้น บ้านจุดเริ่มต้น

.
บ้านไร่ไออรุณ จังหวัดระนอง
ยังคงเป็นสถานที่ ที่ผมเดินทางไปกี่ครั้งก็ได้อะไรดีๆกลับมาเสมอ
สิ่งที่เราเห็นด้วยตา คือ ความตั้งใจ รายละเอียดต่างๆในการสื่อสารให้คนที่มาพักที่นี่ได้มีความสุข ที่เราจะมองไปทางไหนก็จะพบเจอกับความอบอุ่น และมีมุมที่ทำให้เราต้องแวะหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปได้ทุกครั้งไป
ไม่ได้มาที่นี่เกือบ 2 ปี สิ่งที่เห็นในการเดินทางกลับมาครั้งนี้คือการพัฒนา ปรับปรุงเพื่อสิ่งที่ดีขึ้นอยู่เสมอ
และการส่งต่อโอกาสดีๆถึงคนในชุมชนและพนักงานที่มาทำงานอยู่ด้วยกันในบ้านไร่ให้มีชีวิตที่ดีขึ้นไปพร้อมๆกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าชื่นชมอยู่เสมอ นี่คือสิ่งที่เรารับรู้ด้วยหัวใจจากการเข้าพักในครั้งนี้
ขอบคุณ..คุณเบสท์ ที่ให้โอกาสเข้ามาพูดคุย ให้แง่คิด มุมมองในการทำงานและการวางแผนงานต่างๆ และหวังว่าทีมงานธรรมดา จะได้ไปเยือนที่นี่อีกสักครั้ง

โครงการทำให้เด็กมันดู....

เป็นบ้านที่เจ้าของ ผู้ที่ตั้งใจ และใส่ใจกับบ้านของตัวเอง มีความสุขที่ได้คิดได้ค้นหาความชอบของตัวเอง แต่งเต็มให้เป็นบ้านพักที่ไว้จดบันทึกเรื่องราวและความทรงจำดีๆของเหล่านักเดินทาง

บ้านหลังนี้อาจจะดูโดดเดี่ยวกว่าบ้านหลังอื่น เพราะอยู่ห่างกันมาก แต่ความห่างไกลมาพร้อมกับความสงบ ความเป็นส่วนตัว และหมู่มวลไม้ สายหมอกที่รายล้อมอยู่รอบบริเวณ แถมยังอยู่ใกล้กับบ้านของผู้ดูแลเพียงนิดเดียว

บ้านหลังนี้เหมาะสำหรับเข้าพัก 2-4 ท่าน

มาอุดหนุนบ้านของคนในชุมชนที่พร้อมเติบโตไปด้วยกันนะครับ...

.
สวัสดี 1 ธันวาคม 2566
เดือนสุดท้ายของปีนี้แล้วสิ กว่าจะผ่านมาถึงวันนี้ได้
โหหหห.!!.อย่าให้พูดเลย🥹🥹 กระอักเลือดเลยฮ่ะ
ไหนใครบอกว่าราศีของเราปีนี้จะดีขึ้นเนี่ยยยย😅 โชคชะตาครับใจดีกับผมหน่อยนะ...

แต่ปีนี้ถึงจะเหนื่อยอย่างไร ก็ยังมีเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นหลายๆอย่าง ที่เราได้เริ่มต้นและทำสำเร็จ...ทั้งการสร้างความยั่งยืนให้กับคนที่รักเรา ให้เค้าได้เริ่มต้นก้าวเล็กๆของตัวเอง และต่อไปกับการสร้างความยั่งยืนให้กับคนในชุมชน อันนี้งานช้างเลย เหนื่อยหน่อยแต่ยังไหวอยู่

หวังว่าอีก 1 เดือนที่เหลือของปี 2566 จะมีแต่สิ่งที่ดีๆนะ และเป็นการเริ่มต้นก้าวที่สอง ในบางเรื่องที่ดีต่อไป...
ทู๊กกกคนเอาใจช่วยธรรมดา ด้วยนะ😊😊

แทนคำขอบคุณสำหรับทุกๆน้ำใจที่ส่งมาให้นะครับ
ด้วยรอยยิ้ม ความหวัง...
ตอนนี้ครอบครัวของผู้ป่วยและตัวผู้ป่วยเอง ได้รับกำลังใจดีๆและความรู้สึกดีๆ ผ่านสิ่งของที่มาถึงเป็นที่เรียบร้อย 😊😊

....ขอบคุณมากๆนะครับ....

.
❤️แสดงความยินดีกับทั้งคู่ด้วยนะครับ❤️

เป็นคู่แรก ตั้งแต่เปิดที่พักมา 4 ปี ที่มีการขอแต่งงาน เกิดขึ้นที่นี่ ...
ดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่ง ของความทรงจำดีๆในวันนี้นะครับ
ขอให้มีความสุข รักและดูแลกันด้วยความเข้าใจ
กันตลอดไป มีโอกาสแวะมาฮันนีมูนอีกรอบนะ🥰

.
ความรักความห่วงใยและความเมตตาที่มีให้กัน
กำลังทยอยเดินทางมานะครับ

เนื่องจากมีสิ่งของที่เกิดจากน้ำใจของทุกๆคน หลั่งไหลเดินทางกันเข้ามาอย่างมากมาย
เราจึงได้แบ่งปันสิ่งของอย่างคุ้มค่าที่สุด นอกจากแบ่งปันให้พ่อรา กับแม่เพชร ยังเผื่อแผ่ไปให้ผู้ป่วยติดเตียงอีกหนึ่งหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆกัน ซึ่งคุณลุงก็ป่วยเป็นโรคมะเร็งเช่นกัน

ไม่รู้จะกล่าวคำใด ได้นอกจากคำว่าขอบคุณ🙏🙏
ขอบคุณที่เป็นเพื่อนติดตามกันในเพจ ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆให้กับคนในชุมชนที่เราอยู่ด้วยกัน
และสุดท้ายขอบคุณ ขอให้ทุกๆคนเจอแต่สิ่งที่ดีๆนะครับ☺️🥰🙏😍

.
เราจะมีความสุข...บนทุกๆช่วงเวลา
แม้จะต้องเจอกับอะไรที่ผ่านเข้ามา
มันก็แค่บททดสอบที่ล้ำค่า
ที่จะสอนให้เราได้เติบโต

.

🚫ปิดรับสิ่งของแล้วนะครับ🚫
เนื่องจากได้มากพอสำหรับ สำหรับการดำรงชีวิตไปได้ 4-5 เดือนแล้วครับ ขอบคุณมากๆๆเลยนะครับ🙏🙏🙏

ธรรมดา โฮมสเตย์ ร่วมแบ่งปัน
เนื่องจากในพื้นที่ของธรรมดา โฮมสเตย์

มีผู้ป่วยนอนติดเตียง จากอาการป่วยเป็นโรคมะเร็งสมอง ระยะสุดท้าย โดยมีพ่อรา กับ แม่เพชร อายุ 74 ,70 ปีเป็นผู้ดูแลลูกสาวที่ป่วยอายุ 52 ปี กันเพียงลำพัง
ขอเปิดรับบริจาค สิ่งของ (ไม่รับบริจาคเป็นเงิน) ดังนี้
1.แพมเพิร์สผู้ใหญ่ (แบบแปะ) size M
2.ทิชชูเปียก,ทิชชู
3.แผ่นรองซับปัสสาวะผู้ใหญ่ ขนาดประมาณ 50×80
4.ผ้ายางกันเปียก
5.แป้ง,แป้งโรยกันแผลกดทับ
หรืออื่นๆที่ใครเห็นว่าเหมาะสมหรือจำเป็นนะครับ
สามารถส่งมาได้ที่

ธรรมดา โฮมสเตย์
69 ม.3 ต.เมืองก๋าย อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ 50150
โทร.061-1425665
( ระบุหน้ากล่องว่า ของบริจาคเพื่อผู้ป่วย)

กราบขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ🙏🙏🙏

ผมชอบนะ...การที่ทุกคนได้รู้สึกมีส่วนร่วมกับเรา
แค่ภาพถ่ายไม่กี่ภาพจากทีมงานของธรรมดา
แม้ภาพอาจจะไม่คมชัด อาจจะเบลอ เพราะกล้องจากมือถือไม่ได้ดีมาก
แต่การได้เห็นภาพที่เค้าสื่อสาร มุมมองจากสายตาของเค้า บอกเล่าเรื่องราวถึงความเป็นเจ้าของพื้นที่โดยแท้จริง ที่ทีมงานของเราใครหลายๆคน ใช้ชีวิตที่นี้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กจนตอนนี้อายุเข้าสู่วัยกลางไปปลายของชีวิตกันแล้ว.....
จะบอกว่าที่พักที่นี่ มีเรื่องราวมากมายครับ ที่ถ้าให้ผมมานั่งเล่าทั้งคืนยังไม่หมดเลย ผ่านช่วงเวลาที่สุขที่สุด และทุกข์อย่างแสนสาหัสก็มี....แต่ภาพเหล่านี้เป็นหลักฐานยืนยันได้ว่า แล้วทุกอย่างที่เคยผ่านมา สักวันก็ต้องผ่านไป
แค่ตอนนี้เราใช้ชีวิตให้ดี...มีความสุขในทุกๆวันครับ

มาชื่นชมกับภาพสวยๆจากฝีมือทีมงานกันต่อครับ
จะได้เห็นภาพจากมุมมองของคนในพื้นที่...
ที่เค้าพบเห็นภาพตรงนี้ทุกๆวัน
ต่อไปผมคงต้องตกงานละครับ
เพราะมีคนถ่ายรูปสวยๆมาลงในเพจให้เยอะแยะเลย🥰🥰

เมื่อวานให้ภารกิจ..ทีมงานธรรมดาของเรา
ถ่ายรูปส่งบรรยากาศที่พักมาให้ชื่นชม
ไม่มีถูก ไม่มีผิด ไม่มีว่าต้องสวยหรือว่าต้องงดงาม
เน้นเข้าร่วม ไม่มีการตัดสินเข้ารอบใดๆ
ภาพที่ได้ชุดแรกออกมาเป็นแสงยามเย็น...
ท้องฟ้าที่ใกล้ช่วงหน้าหนาวก็จะสดใสแบบนี้🌨⛅️☁️🌤
ไว้จะอัพภาพโดยฝีมือ ทีมงานธรรมดา มาให้ชื่นชมเรื่อยๆนะครับ

ขออนุญาตติดต่อคุณลูกค้า Eunchae Chonticha
พอดีทางเพจเราตอบข้อความคุณลูกค้าไม่ได้นะครับ ให้ติดต่อเบอร์ 062-5359978 นะครับ

.
สวัสดีเดือนพฤศจิกายน.....
เราเจอกันเร็วจัง เหมือนเพิ่งผ่านมิถุนายนไปไม่กี่วันเอง
ปีนี้เหลืออีก 2 เดือนละ สู้ๆอึดๆเข้าไว้
แล้ววันนี้หวยออก ขอ 2 ใบเน้นๆนะ ขออนุญาตจะกลายเป็นคนรวยยยย😁

.
เรื่องเล่า เมื่อนานมาแล้ว...
ช่วงที่ผมเปิดที่พักใหม่ๆ มีอยู่วันหนึ่งที่ผมเองมีโอกาสได้ขึ้นไปดูแลนักเดินทาง
ในค่ำคืนที่มืดสนิท มีเพียงเสียงแมลงและความเงียบของผืนป่า...
มีสายเข้ามาในช่วงประมาณ ตี 1 เกือบเข้า ตี 2
เป็นนักเดินทางที่มาพักในคืนนั้น โทรเข้ามาด้วยเสียงตกใจ ....
นักเดินทาง : พี่ๆๆ มีเสียงไซเรนอะไรไม่รู้ดังอยู่หลังบ้านค่ะ มันเสียงดังมากๆเลยพี่
ผม: ตื่นมาด้วยความงัวเงีย จากความเพลียและตื่นตระหนกกับสิ่งที่ได้ยิน (อุปกรณ์อะไรของเราในบ้านมีปัญหาหรือเปล่าว๊าาา) ผมรีบวางสายแล้วรีบวิ่งไปที่บ้านของลูกค้า
นักเดินทาง: ออกมาจากห้องกันทั้ง 3 คน สีหน้าไม่สู้ดีกับเสียงที่ปลุกให้เค้าตื่นขึ้นมายามดึกขนาดนี้...พร้อมใจกันบอกผมว่า ตอนนี้มันเงียบไปแล้วค่ะ เมื่อกี้ดังมากๆเลย พี่ติดไซเรนเตือนอะไรหรือเปล่าค่ะ
ผม: พี่ไม่ได้ติดไซเรนอะไรเลยครับ แต่ยังไม่ทันขาดคำ...เสียงปริศนา ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งทำให้รู้ทันที ถึงเจ้าตัวการที่ทำให้เกิดความวุ่นวายในคืนนั้น
....ใช่ครับ มันคือ เสียงของจั๊กจั่น....
ที่สายนอนป่าอย่างผมคุ้นชินเป็นอย่างดี
ผมจึงรีบให้คำตอบอย่างเร็วไวว่ามันคือ เสียงจั๊กจั่น
แต่..นักเดินทางยังมีทีท่าที่ยังไม่เชื่อ เพราะน้องๆเค้าบอกไม่เคยได้ยินมาก่อน...ทำไงละทีนี้....ผมจึงตัดสินใจ ปีนต้นไม้ที่อยู่หลังบ้านในเวลา ตี 2 หาเจ้าตัวการอยู่ประมาณ 5-10 นาที และแล้ววววว ความพยายามผมก็เกิดผล...ผมจับลงมาได้
ผม: ยื่นตัวจั๊กจั่น ให้ลูกค้าดู....นี่ครับตัวการของเสียงที่ดัง
นักเดินทาง: จริงๆหรอค่ะพี่
ผม: ได้ยินอย่างนั้น ผมก็จัดการบีบลำตัวของจั๊กจั่น พลันเสียงของมันก็ดังออกมา
นักเดินทาง: ใช่ค่ะๆๆเสียงนี้เลย....

บทสรุปคืนนั้น ผมใช้เวลาอยู่ครึ่งชั่วโมง และเอาเจ้าตัวการไปเก็บไว้ใกล้ที่ผมนอน รอปล่อยไปในตอนเช้าอีกครั้ง....
จำได้ว่า ตาสว่างเลยครับ กว่าจะหลับใหม่อีกครั้งผมว่าเกือบตี 4....
คิดถึงนักเดินทาง 3 คนนั้นจังเลย...
เผื่อน้องๆจะกลับมาอ่านเจอข้อความนะครับ
ปล.ตัวในภาพเป็นคนละตัวกับตัวการในคืนนั้นนะครับ แต่เจอได้เยอะมากแถวๆที่พัก มีโอกาสเจออีกครั้งเลยจับมาถ่ายรูปซะหน่อย

.
ธรรมดา มาแบ่งปัน ที่พักดีๆภาค 2

วันนี้ขอนำเสนอ ที่พักแนวบ้านสวน ที่พักเล็กๆของคนในชุมชน อยู่ระหว่างเส้นทางไป ไร่ชาลุงเดช ...บ้านสวนลุงทอน ที่พักแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่....

เป็นที่พักที่อยู่ในสวน ของพ่อทอนและแม่วาด ที่รายล้อมไปด้วยพืชผลทางการเกษตร ราคาที่พักเริ่มต้น 1,500-2,500 บาท พร้อมอาหารแบบจุกๆเลยครับ
หากใครมองหาที่พักราคาประหยัด ติดต่อที่เพจ บ้านสวนลุงทอน ได้เลยนะครับ เป็นการอุดหนุนช่วยเหลือคนในชุมชน ให้มีรายได้ไปด้วยกันนะครับ

.
ธรรมดา มาช่วยแบ่งปัน บอกต่อที่พักดีๆ
หากใครตามหาที่พักราคาประหยัด และเป็นของคนในชุมชน วันนี้เราขอแนะนำที่พักที่อยู่ติดกับที่พักของเราเลย
.......ไร่แสงเดือน โฮมสเตย์........

เป็นที่พักที่เกิดจากน้ำพักน้ำแรง ของแม่แสงเดือน คนในชุมชนที่ตั้งใจสร้างขึ้นมา รวมไปถึงทำอาหารด้วยตัวเอง การดูแลแบบคนในครอบครัว อบอุ่นสบายใจแน่นอนครับ
สามารถติดต่อสอบถามราคาไปยังเพจไร่แสงเดือน โฮมสเตย์ได้เลยนะครับ
แอบกระซิบ หากบอกว่ามาจากธรรมดา โฮมสเตย์ ได้ส่วนลดเพิ่มเติมด้วยนะ😊😊

วันนี้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
กับบ้านความฝันที่ยังสร้างไม่เสร็จ
จวบจนวันนี้ รูปแบบบ้านความฝัน มีการต่อเติม เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละปี
เฉกเช่นกับความฝัน...ก็มีการเปลี่ยนแปลง ต่อเติมและเติบโตไปในแต่ละปีไม่ต่างเช่นกัน
อะไรที่ทำให้ธรรมดา เรายังอยู่ได้ และยังได้รับโอกาสที่ดีอยู่เสมอจากนักเดินทาง..สิ่งที่สำคัญ คือ เราไม่เคยหยุดคิดที่จะพัฒนาบ้านพักและการบริการให้ดีขึ้นอยู่เสมอ..สิ่งที่ควร คือ เราไม่ควรยึดติดกับความโด่งดังในบางช่วงเวลา จนเราลืมที่จะใส่ใจรายละเอียดให้เหมือนเป็นวันแรกที่เราเปิดให้บริการ..สิ่งสุดท้าย คือ เราต้องนำพาคนรอบตัวที่ดีกับเราให้เค้าได้เติบโตและมั่นคงไปอย่างยั่งยืน

อาจเป็นเพราะสิ่งเหล่านี้ ....ที่ทำให้เรา
ยังเป็น ธรรมดา ที่พักเล็กๆ ที่พร้อมให้ความสุขกับวันพักผ่อนของนักเดินทางทุกคน
ขอบคุณทุกๆโอกาสที่มอบให้นะครับ🙏🥰😊

.
ความสัมพันธ์ แบบดวงดาว
ที่จะมองเห็นชัดและสว่าง
ตราบที่ท้องฟ้าโล่ง และ มืดมิดที่สุด

.
จิตใจของคนเรา บางทีก็เปราะบาง
เกินที่จะรู้เท่าทัน ถึงความรักและการให้อภัย
บางคนก็โกรธ เกลียดกันอย่างง่ายดาย
โดยมิได้พูดคุย สอบถามถึงความเป็นมาเป็นไปอย่างเข้าใจกัน...
บางคนก็ทะเลาะกัน เพียงเพราะมีความเชื่อและความคิดที่แตกต่างกัน...โลกใบนี้มีอะไรที่สวยงามมากมาย เกินกว่าที่เราจะมาเสียเวลา ไปกับการรู้สึกอะไรแบบนี้...ชีวิตของเราก็ไม่แตกต่างกัน มันก็ช่างสั้นเกินกว่า เราจะมีทุกข์ โกรธ หรือเกลียดกัน ให้กับเรื่องที่ไม่ควรจะมี...มีความสุขกับการได้ใช้ชีวิตให้มากๆ แล้วทำเรื่องดีๆไว้ให้คนจดจำจะดีกว่าไหม

.
เราควรมีเวลาที่ได้คิดถึง
คิดถึงใครสักคน
คิดถึงสถานที่สักแห่ง
คิดถึงวันที่ดีๆ
คิดถึงการได้เป็นตัวเอง