Kelinda Massage- Therapy

De KRACHT van verandering: Een reis naar Natuurlijk leven en echte verbinding.

Gisteren schreef ik een vrij open en reflectief stuk over mijn reis van veganisme naar een meer traditioneel en natuurlijk dieet, met een sterke focus op bewustwording, voeding, en de impact van agenda's op ons dagelijks leven. In mijn vorige post kun je teruglezen hoe ik mijn persoonlijke ervaringen heb verweven met bredere maatschappelijke thema's zoals de invloed van de stad versus het platteland, en hoe externe krachten zoals politieke agenda’s onze keuzes kunnen beïnvloeden en sturen.

Wat voor mij in dit verhaal essentieel blijft, is de boodschap dat het oké is om van mening te veranderen. Terugkomen op eerdere keuzes is geen teken van zwakte, maar juist van groei en zelfreflectie. Vooral in een tijd waarin velen zich gevangen voelen in één bepaalde denkwijze, is dit bevrijdend. Mijn terugkeer naar dierlijke producten en het boerenleven heeft niet alleen mijn gezondheid verbeterd, maar heeft mij ook dichter bij een leven gebracht dat natuurlijker en zinvoller aanvoelt.

Het plattelandsleven heeft me niet alleen een nieuw perspectief gegeven op duurzaamheid en de voedselketen, maar het heeft me ook geholpen om de afstand tussen ideologie en werkelijkheid te overbruggen. Waar ik eerst vanuit ethische overwegingen een veganistische levensstijl volgde, begrijp ik nu, door zelf op verschillende boerderijen te werken, dat het steunen van lokale boeren en bewust omgaan met voedselproductie een ethisch alternatief biedt. Mijn eerdere overtuigingen waren voor een groot deel gebaseerd op het 'niet willen weten'. Dankzij mijn werkzaamheden op het platteland heb ik die onwetendheid los kunnen gelaten. In de stad stond mijn personage namelijk het verste van haar voedsel af, wat me kwetsbaar maakte voor radicale ideeën. Ik hoorde iemand dat ooit 'het volle koelkast syndroom' noemen...

Door beter te 'kijken' naar deze ideeen ben ik tegelijkertijd steeds kritischer gaan kijken naar de invloed van wat ik beschouw als "agenda's" die ons afleiden van wat natuurlijk is. In dit verband benadruk ik het belang van natuurlijke voeding en de kracht van kleinschalige, lokale productie.

Hierin speelt eigen verantwoordelijkheid een cruciale rol, vooral omdat we in deze tijd steeds vaker afhankelijk worden van de staat, die daardoor meer macht naar zich toe trekt. In onze digitale samenleving zijn we gewend geraakt aan onmiddellijke resultaten, maar dit brengt met zich mee dat het menselijk handelen steeds meer op de achtergrond verdwijnt. Dit leidt nu al tot problemen, zoals het wegvallen van banen, een ontwikkeling die alleen maar zal verergeren als we ons er niet tegen verzetten.

Een mooi voorbeeld van mijn veranderende visie is mijn houding tegenover eieren. Waar ik ze vroeger als veganist vermeed, koop ik ze nu bij mijn buren, rechtstreeks van hun kippen, zonder tussenkomst van de bio-industrie. Hoewel ik graag zelf kippen zou houden, maakt mijn hond, die er al tien heeft doodgebeten, dit helaas onmogelijk. Toch zijn deze wekelijkse interacties met mijn buren waardevol. Het zijn deze momenten van echte verbinding en aandacht, juist tijdens iets kleins als het kopen van eieren, die ik zo miste in het stedelijke leven.

Met deze nieuwe inzichten besef ik nog sterker dat verandering in denken en handelen niet alleen noodzakelijk is, maar ook de weg opent naar een betekenisvoller en authentieker leven.

Ik zal daarom stil blijven staan bij mijn diepere waardering voor de vrijheid om van gedachten te veranderen en het belang van kritisch denken in een tijd van snelle veranderingen en zeer dominante ideologieën.

Liefs Kel

Van Vegan naar Vers: Mijn Reflectie op Keuzes en Groei

Wat sommigen wel weten en velen ook niet, is dat ik bijna 10 jaar vegetarisch ben geweest, waarvan 2 jaar vegan. Dit was in de tijd dat ik nog in Rotterdam woonde. Nu, na een volledige omwenteling in mijn leven en alweer 2 jaar op het platteland, wil ik een moment nemen om te reflecteren. Die reflectie voelt nu mogelijk omdat ik afstand heb, zowel letterlijk tussen de stad en het platteland, als door de tijd die verstreken is. Ik merk de impact van mijn levensstijl als veganist, maar ook van mijn huidige carnivore dieet en het benutten van verschillende verse streekproducten, inclusief dierlijke producten.

Wat me vooral opvalt, is hoe belangrijk het is om altijd terug te kunnen komen op een mening of eerder gemaakte keuzes. In de afgelopen 4 jaar lijkt het bijna een taboe om deze terugkeer te bespreken. Tijdens de coronaperiode werd ik geconfronteerd met talloze agendapunten, waaronder veganisme, en zag ik eindelijk hoe dit alles verbonden was met het ondermijnen van ons voedsel systeem. Vooral voor de boeren, die ik ontmoette en met wie ik sprak, werd het effect hiervan op een pijnlijke manier zichtbaar.

In diezelfde periode ervaarde ik persoonlijk de negatieve gevolgen van een veganistisch dieet. Fysieke klachten, zoals flauwvallen, deden me beseffen dat ik niet alleen naar het ideologische plaatje moest kijken, maar ook naar wat mijn lichaam nodig heeft. Vrienden begonnen me aan te raden weer vlees te eten. Dit alles leidde ertoe dat ik in mijn creatieve werkruimte, 'tZandbakkie', waar ik niet alleen werkte met kunstenaars maar ook verschillende workshops gaf over zelfvoorzienend leven en de rol van voeding tijdens Carola. Dit heette 'AAN TAFEL!' Hierdoor realiseerde ik me dat de toekomst van onze voeding niet alleen prijsstijgingen met zich meebrengt, maar ook een steeds grotere manipulatie.

Het moment dat ik besefte dat mijn lijf behoefte had aan natuurlijke voeding, gecombineerd met de overweldigende prikkels van het stadsleven, dreef me naar de beslissing om definitief te vertrekken uit Rotterdam. Mijn reis naar een rustiger, natuurlijker leven begon. Ik leerde kaas, yoghurt en ijs maken van geiten- en koeienmelk en stapte daarmee officieel af van mijn veganistische levensstijl.

Terug in de stad merk ik dat de agenda van veganisme, klimaat en andere thema's nog steeds dominant aanwezig is, vaak zonder het leven zelf te vieren. Het lijkt erop dat deze agenda zich richt op het manipuleren van onze natuurlijke instincten en ons angst aanjagen voor wat onze voorouders altijd hebben gegeten.

Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat de bio-industrie niet de optimale oplossing is. Toch is er een belangrijk verschil: als we de lokale boeren steunen, wordt die bio-industrie overbodig. De keuze is aan ons, maar veel mensen kiezen voor gemak, met alle gevolgen van dien.

Gelukkig leren we dat meningen en levensstijlen niet statisch zijn. Ik ben dankbaar voor mijn reis en de inzichten die ik heb opgedaan. Het is een bevrijdend gevoel om te erkennen dat ik mijn keuzes kan herzien. Vanavond staat er dan ook geen 'beyond burger' op het menu, maar een echte burger van de koeien uit het dorp. En eet ik heel graag verse eieren van mijn buren. Terugkomen op je keuzes is geen teken van zwakte, maar van groei en een dieper begrip van wat we écht nodig hebben.

Ik kijk uit naar de volgende stappen in deze reis van bewustwording en ontdekking en hoop dat meer mensen de moed vinden om hun eigen keuzes in twijfel te trekken en ervoor open te staan om te evolueren.

Vanuit deze inzichten en nieuwe (fysieke) behoeften is doflores Oils ontstaan. Met deze onderneming inspireer ik anderen om het najagen van het meest natuurlijke niet alleen als een luxe te beschouwen, maar als een noodzaak voor ons voortbestaan. Hoe verder we van de natuur vandaan bewegen, hoe verder we afkomen van de essentie van het leven, dat bedoeld is voor ons — een leven geworteld in liefde en overvloed.

Bij doFLoRES Oils omarmen we natuurlijke oplossingen die ons lichaam ondersteunen in zijn voortdurende zoektocht naar balans en welzijn. Het is een ontdekkingstocht waarin we samen terugkeren naar een leven in harmonie, waar waarheid en authenticiteit centraal staan. Laten we samen deze reis maken en de kracht van de natuur omarmen.

Houd de moed erin en laten we elkaar blijven inspireren. Samen kunnen we grootse dingen bereiken!

Een hele warme avond voor iedereen

Vangst van de dag:

• Zoete rode appeltjes
• Pompoenen
• Pattatekes
• Laatste frambozen
• Afval tijdens het wandelen met Amor

Groente en fruit van de buurman, afval langs de kant van de weg:
We hebben het meest pure nodig om goed te functioneren en in harmonie te leven met onszelf en elkaar, maar we hebben nog nooit in zo’n vervuilde omgeving geleefd. We worden niet alleen vergiftigd op een ongekende schaal, maar dragen ook zelf bij aan de vervuiling en vergiftiging. Wat velen van ons niet weten is dat dit vuil, omdat het niet afbreekt maar versplinterd, terecht komt in ons voedselketen. Via het water of hier op het platteland komt het terecht in het eten van de koeien. Hoeveel afval ik niet tussen het eten weg heb gehaald is niet normaal. Zelfs glas!

Het is tijd om ons bewust te worden van deze realiteit en alleen het meest zuivere na te streven – voor onszelf, onze gezondheid, en onze omgeving.